Bewustwording: durf jij bloedeerlijk te zijn over je schaduwkanten?
(Emotioneel) volwassen worden is wat mij betreft niets anders dan een proces in bewustwording: in hoeverre ben jij je bewust van jouw overlevingsmechanismen? Je trauma’s, je triggers en je conditioneringen. Welke vooroordelen heb je nog naar anderen? Waar vind je iets van? Welke onvolwassen delen in jou zijn nog volop actief?
Heb je de moed om te onderzoeken welke pijn er onder al deze vooroordelen zitten?
Ai… deze was pijnlijk
Ik zal het nooit meer vergeten. Mijn eerste ervaring met ‘bewustwording’. Hoewel ik toen geen idee had dat het dat was. Na een aanvaring met mijn toenmalige vriend stond ik onder de douche het voorval nog eens rustig te herkauwen.
En ‘ineens’ voelde ik: wat ik deed had niets met hem te maken, ik was onredelijk en dat mocht ik best eens toegeven. Mijn trots (ofwel; ego) deed een stapje opzij, ik schraapte mijn moed bij elkaar en liep de trap af naar beneden om aan mijn partner te vertellen wat ik zojuist had ervaren.
Schoorvoetend gaf ik toe dat ik onredelijk was geweest en wat mijn aandeel was in het voorval.
Onze relatie werd er wellicht niet beter van (het is niet voor niets mijn ex), maar in mij gebeurde er iets wezenlijks. Het stroomde ineens. Ik verzachtte. Ik werd warm. Iets in mij mocht er ineens zijn, wat eerder geen ruimte kreeg. Het is een ervaring die ik voor altijd met mij meedraag. Misschien wel een eerste voorzichtig stapje in het proces terug naar mezelf.
Wandelend hoofd? Richt je aandacht wat vaker op je lichaam
Even voor de helderheid, tot dat moment had ik nog nooit zoiets ervaren. Ik stond op standje overleven, was me nog geen spatje bewust van mijzelf en liet mij volledig leiden door mijn trauma’s, conditioneringen en patronen.
Ik was de definitie van een ‘wandelend hoofd’ en compleet afwezig. Altijd. Mijn lichaam? Bestond voor het wandelende hoofd niet. Iets in mijn lichaam ervaren was voor mij op dat moment een wonder an sich.
Als je dit herkent, kan ik je van harte aanraden om lichaamswerk te gaan doen. Dat hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn (hoewel dat niet betekent dat het makkelijk is). Het kan zo eenvoudig zijn als je ogen sluiten en je lichaam voelen. Welke fysieke sensaties neem je waar? Welke emoties neem je waar?
Je hoeft daarbij niets te veranderen aan wat je voelt. Er hoeft niets opgelost te worden. Je hoeft het alleen maar te voelen. Als het kan de ruimte te geven die het in wilt nemen. Als je dit maar vaak genoeg doet, dan gebeurt er iets wonderlijks. De verbinding met je lichaam neemt toe.
Je lichaam is uiteindelijk toch je voertuig om het leven te kunnen ervaren. Best fijn als je daar dan wat meer mee in verbinding staat, nietwaar?
Bewustwording en zelfonderzoek
De ‘aha’ ervaring onder de douche heb ik daarna nog talloze keren gehad. Het leerde mij een belangrijke les: het belang van bloedeerlijk zijn. Vooral naar jezelf. Om vervolgens de moed te vinden het ook uit te spreken naar buiten toe. Daarmee creëer je direct verbinding: niet alleen met jezelf, maar ook met de mensen om je heen.
Continue zelfonderzoek doen (en dat is een 24/7 verhaal, het stopt nooit) is daar het belangrijkste onderdeel van. Dan gaat het met name om het onderzoeken van de schaduwaspecten van jezelf. Dat is niet: “tja ik kan soms doorslaan in perfectionisme”, of “ik ben nogal een pleaser” (wat vaak eerder geuit wordt als verkapt compliment), maar je allerdonkerste kanten.
Durf je eerlijk te zijn (naar jezelf)?
Waar schaam je je zo diep voor dat je het niet aan het daglicht durft te tonen? Sterker nog, dat je het amper aan jezelf durft toe te geven?
Misschien geniet je er wel stiekem van als anderen falen. Of als het slecht gaat met iemand die je niet mag. Voel je een diepe jaloezie naar mensen die succesvol (lijken te) zijn. Of wil je koste wat kost je gelijk halen. Gebruik je jouw tranen om de ander te manipuleren. Geeft het hebben van een machtspositie je ego een heerlijke boost. Praat je slecht over anderen, roddel je veel, lief je, voel je afgunst of haat. Misschien wens je iemand wel dood.
Pas als iets er mag zijn, kan er verandering ontstaan
Met die duistere (misschien wel ronduit kwaadaardige) kanten van ons; daar worden we liever niet mee geconfronteerd. Daar zit ook de pijn. Náár de pijn toe bewegen is uiteindelijk helend. Het is de enige manier. Dan opent zich ook de mogelijkheid tot verandering.
Dat kan alleen als de schaduw eerst erkent is en gezien mag worden. Het hardop uitspreken is daar mogelijk ook een onderdeel van. Uiteraard in een veilige setting met iemand die je vertrouwt. Of op een andere passende manier. Mogelijk doodeng, maar één van de meest helende dingen die je jezelf kunt gunnen. Pas als het er helemaal mag zijn, kan er verandering ontstaan.